Op 29 oktober schreef ik een opiniestuk voor de Volkskrant, waarin ik stel dat de poging van de VN om het Kimregime voor het Strafhof in Den Haag te dagen alle steun verdient. Lees hier het artikel terug.
Wisten jullie dat ze in Noord-Korea beweren een astronaut op de zon te hebben gezet?’, zei een kennis op een verjaardag guitig lachend. ‘Ze zijn echt gek daar. Die Kim Jong dinges liet z’n ex neerpaffen omdat ze een pornovideo had gemaakt. En die oom werd letterlijk voor de honden gegooid.’
Als Noord-Koreadeskundige krijg ik wekelijks te maken met dit soort bizarre anekdotes, die overigens alle volledig uit de lucht gegrepen zijn. Als ik wijs op de onwaarheid ervan word ik nog net niet voor spelbreker uitgemaakt, maar het scheelt weinig. Vrijwel niemand legt eenzelfde aandacht aan de dag voor de publieke executies, martelingen, hongersnood, het ontbreken van burgerlijke vrijheden en de gruwelijke concentratiekampen waar meer dan honderdduizend Noord-Koreanen onder onbeschrijfelijke omstandigheden worden mishandeld.
De sensationalistische geruchtenmolen rondom het ‘geheimzinnige stalinistische land’ is minder onschuldig dan hij lijkt. Noord-Korea is een land waar al decennia op ongekende schaal mensenrechten worden geschonden. Een van de redenen dat dit onderbelicht blijft is omdat mensen liever lezen over de vermeende kaasverslaving van Kim Jong-un of de legalisatie van drugs in het land. Het ruim een maand lang verdwijnen van Kim kreeg onlangs oneindig meer aandacht dan het verschijnen van een VN-mensenrechtenrapport in februari dat Noord-Korea ‘nazi-achtige praktijken’ verweet. De sensatie rond het Kimregime leidt af van wat écht gaande is in Noord-Korea – en Pyong-yang weet dit handig te benutten.
Een Noord-Koreaanse vluchteling vertelde maandag in The Guardian hoe in een werkkamp bewakers een hoogzwangere vrouw net zo lang op haar buik duwden totdat haar kind eruit kwam, dat vervolgens voor haar ogen werd vermoord. Anderen die uit het land ontsnapten hebben het over gevangenen die in kooien worden gestopt die zo klein zijn dat ze de bloedsomloop belemmeren en andere onvoorstelbare martelwerktuigen. Vluchtelinge Park Yeon-mi sprak eerder deze maand over hoe ze op 9-jarige leeftijd zag hoe de moeder van een vriendinnetje werd geëxecuteerd. Haar misdaad? Het bekijken van een Hollywood-film.
Deze walgelijke praktijken zouden in vrijwel ieder ander land groot nieuws zijn en tot flink wat publieke verontwaardiging leiden. Maar op het leed dat honderdduizenden Noord-Koreanen door de jaren heen is aangedaan wordt vaak schouderophalend gereageerd. Mensen lijken liever aandacht te besteden aan de vreemde vriendschap van basketballer Dennis Rodman met Kim Jong-un dan aan het verhaal van Shin Dong-hyuk, die geboren werd in een Noord-Koreaans strafkamp en daar met zijn familie in collectieve slavernij verkeerde. Dit moet anders.
Vorige week werd bij een VN-vergadering een Noord-Koreaanse delegatie met deze gruwelen geconfronteerd. Met een strak gezicht lieten de diplomaten uit Pyongyang weten dat het met de mensenrechten in Noord-Korea prima gesteld is en dat de afgrijselijke verhalen zijn verzonnen door de Verenigde Staten en kornuiten om het Kimregime ten val te brengen. Vluchtelingen die bij de VN-vergadering vertelden over hun tijd in een Noord-Koreaans concentratiekamp werden door de delegatie uitgemaakt voor ‘uitschot’.
Het eerder genoemde VN-rapport roept de internationale gemeenschap op om Pyongyang voor het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag te dagen. Momenteel probeert een coalitie in de Verenigde Naties lidstaten ervan te overtuigen om eindelijk zo ver te krijgen dat het Kimregime zich voor zijn daden moet verantwoorden. Gevreesd wordt dat China zijn vetostem zal gebruiken om een rechtsgang te blokkeren, hoewel Beijing zelden van dit recht gebruik maakt.
Het is te hopen dat de coalitie erin slaagt om Noord-Korea door te verwijzen naar het ICC. Niet alleen zorgt dit ervoor dat de architecten van dit vreselijke systeem van mensenrechtenschendingen publieke rekenschap moeten afleggen. Ook zorgt dit er eindelijk voor dat de ogen van de wereld gericht zijn op het échte Noord-Korea: een land waar honderdduizenden onschuldige mensen worden gemarteld en over de kling gejaagd zodat een kleine elite kan baden in luxe. Deze aandacht zal het beëindigen van deze gruwelpraktijken een stap dichterbij brengen.
‘Er is al decennia een holocaust gaande en wij negeren het’, zei een hevig geëmotioneerde Park Yeon-mi eerder deze maand. Het is hoog tijd dat hier een einde aan komt.
Pingback: Nieuwjaarsopruiming: de laatste broodjes aap van 2014 (2/3) | De Gestolen GrootmoederDe Gestolen Grootmoeder