Voor NRC keek ik naar de Koreaanse remake van La Casa de Papel, die zich afspeelt tijdens de hereniging van Noord- en Zuid-Korea. Het grootste manco van de serie is dat er zo’n dijk van een origineel is.

Het grootste probleem met een remake van La Casa de Papel is dat er al een dijk van een origineel bestaat – dat hooguit twee seizoentjes te lang doorgaat. De verder oerdegelijke Zuid-Koreaanse versie die nu op Netflix te zien is, voegt hier helaas weinig aan toe: noch als variatie op een van de betere Netflix-titels van de laatste jaren, noch als serie uit één van de beste landen voor series en films van dit moment.

Money Heist: Korea speelt zich af in de nabije toekomst, wanneer Noord- en Zuid-Korea middenin een lang begeerd proces tot hereniging zijn. Burgers kunnen over en weer reizen, al zien we louter Noord-Koreanen zich met verwachtingsvolle blikken richting het zuiden haasten. De huidige Joint Security Area, bekend van de blauwe onderhandelingshuisjes en militairen die elkaar op enkele meters strak aankijken op de inter-Koreaanse grens, is vervangen door een Joint Economic Area – tevens de ondertitel van de serie. Aldaar staat een gezamenlijk beheerde Koreaanse Munt, die de eenheidsvaluta van het herenigde Koreaanse schiereiland drukt – het doelwit van een team zeer goed voorbereide bankovervallers.

Tot zover de Koreaanse eigenzinnigheden van de serie, want verder volgen de afleveringen grotendeels het script van het Spaanse origineel. Voor mensen die dat al gezien hebben, bevat de Koreaanse evenknie dus weinig verrassingen. Hooguit is het interessant voor Zuid-Koreaanse kijkers – of mensen die zó extreem fan van La Casa de Papel zijn dat ze na vijf seizoen en tal van interviews en behind the scenes-oprekkerij snakken naar iets ‘nieuws’ rond het concept.

Ook de karakters zijn hetzelfde als in het origineel, waarbij met name voor Tokyo (Jeon Jong-seo, bekend uit Burning) en de Professor (Yoo Ji-tae, bekend uit klassieker Oldboy) grote acteursnamen van stal zijn gehaald. Kijkers van Squid Game zullen in Berlin (gespeeld door Park Hae-soo) de jeugdvriend van de hoofdpersoon herkennen. De directeur van de Munt is zo mogelijk een nóg laffere en onuitstaanbaardere kwal dan in de Spaanse versie. Een minpunt is dat de achtergrondverhalen van de hoofdpersonages soms wel erg kort en algemeen zijn. Die bieden zo geen diepere lagen en drijfveren aan de karakters in kwestie. Bij sommige personages, met name Tokyo en de Professor, vraag je je soms af waar ze het allemaal voor doen en mis je de Spaanse steracteurs. Een verborgen parel is juist Denver, die in de Koreaanse versie zeer sterk uit de verf komt.

Hereniging Noord- en Zuid-Korea

Waar Money Heist: Korea zich in onderscheidt, is de dynamiek rondom de hereniging van Noord- en Zuid-Korea. Zo geven het feit dat Berlin een Noord-Koreaanse strafkampoverlevende is en Tokyo een communistische oud-militair wel degelijk een eigen draai aan de serie. Spannend en prikkelend is ook hoe tachtig jaar divisie voor moeilijkheden zorgt in de samenwerking tussen Noord- en Zuid-Koreanen – zowel bij de good als bij de bad guys. Zuid-Koreaanse thrillerseries blinken dikwijls uit in het creëren van de meest verbluffende intriges. Daar leent het script van La Casa de Papel zich uitstekend voor en met enkele variaties wordt daar in de Koreaanse versie nog wat extra pit aan gegeven. Ook het creëren van snijbare spanning, een ander talent van de Koreaanse serie-industrie, wordt ook hier weer hoog opgevoerd.

Dat alles brengt enkele aardige en originele elementen met zich mee, maar uiteindelijk doet de serie een beetje overbodig aan bovenop het Spaanse origineel. Voor wie na het vijfde (en laatste) seizoen van La Casa de Papel nog steeds geen genoeg heeft gekregen, is het misschien beter om te wachten op spin-off-serie Berlin die in 2023 wordt verwacht.

Een eerdere versie van deze recensie verscheen op 28 juni 2022 bij NRC.