‘De Noord-Koreanen die in Rusland vechten zijn ook slachtoffer van hun regime’ – een interview met Seongmin Lee

,,De imperialisten proberen de onafhankelijkheidswens van het Koreaanse volk lam te leggen door het verspreiden van bourgeoiscultuur en -ideeën om zo [Noord-Korea] ten val te brengen.” Seongmin Lee (37) leest met een bescheiden grijns voor vanaf zijn telefoon. ,,Dit is een wilde droom van mensen die geen snars weten van ons land”, besluit hij in een koffieketen in de wijk Seongbuk in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul. ,,Ja, als de Noord-Koreaanse propaganda je organisatie met naam en toenaam aanvalt, weet je dat je goed bezig bent.”

Het propagandastukje richt zijn pijlen op Flash Drives for Freedom, waarmee Lee al 137.000 usb-sticks met daarop externe informatie naar Noord-Korea stuurde. Hij richtte de organisatie in 2016 op in de Verenigde Staten en sinds 2022 valt het initiatief onder de Human Rights Foundation, geleid door de weduwe van Aleksej Navalny. ,,We schatten dat iedere usb-stick door zo’n tien mensen bekeken wordt, dus daarmee zouden we dan al meer dan 1,3 miljoen Noord-Koreanen hebben bereikt”, zegt Lee. Dat zou neerkomen op zo’n 5 procent van de bevolking, al hebben volgens hem veel meer burgers weleens Zuid-Koreaanse media gezien.

Dat Lee geen snars van Noord-Korea zou weten klopt niet: hij werd er 37 jaar geleden geboren, in grensstad Hyesan. Als tiener smokkelde hij producten uit China om te verkopen op de zwarte markt in Noord-Korea, waarvoor hij meerdere maken werd opgepakt. In 2009 vluchtte hij met zijn moeder via China naar Zuid-Korea. Seongmin Lee richtte ook NK Insider op, een Engelstalige nieuwssite waarmee hij met andere Noord-Koreaanse vluchtelingen schrijft over zijn land van herkomst.

En toen kwam er afgelopen december ineens een telefoontje uit Oekraïne. Of NK Insider de Oekraïense krijgsmacht kon helpen met informatie over de nieuwste vijand op het slagveld: Noord-Korea. Sinds die maand vechten circa 12.000 Noord-Koreaanse militairen aan de zijde van Moskou in de Russische regio Koersk, die deels door Oekraïne wordt bezet. De Noord-Koreanen zijn nog niet in de door Rusland bezette delen van Oekraïne gesignaleerd.

U zei meteen ja?

,,Absoluut, we dachten direct mee over manieren waarop we kunnen helpen. Wij volgden vanuit NK Insider deze situatie al langer, zoals het bezoek van Vladimir Poetin aan Pyongyang in juli waarbij een veiligheidsakkoord tussen beide landen getekend werd. Er waren natuurlijk al langer grote Noord-Koreaanse wapenleveranties naar Rusland. Dus toen de wereld schrok van de inzet van Noord-Koreaanse militairen tegen Oekraïne waren wij al bekend met het dossier.”

,,Daarnaast waren we met de Human Rights Foundation al vanaf het begin van de oorlog in 2022 bezig met het onderzoeken van aanvallen op burgerdoelen. Ook zamelen we geld in voor humanitaire hulp, zoals voedsel, sanitaire producten en medicijnen. Momenteel hebben we een inzamelactie voor een noodgenerator.“

Wat doet u precies voor de Oekraïense krijgsmacht?

,,We kijken naar twee dingen: hoe we Oekraïense militairen kunnen helpen de Noord-Koreaanse eenheden beter te begrijpen en psychologische oorlogvoering, waarbij we de Noord-Koreanen kunnen aanzetten tot het neerleggen van hun wapens. Bij dat eerste moet je denken aan hulp met vertalen, adviezen en kennis delen over Noord-Koreaanse militairen. We vertalen buitgemaakte documenten, aantekeningen en communicatie en leren daaruit hoe Noord-Koreanen schrijven over aanvalstactieken.”

Hoe kwamen ze daarvoor bij u uit?

,,Mijn collega’s en ik zijn in Noord-Korea geboren, dat maakt ons uitermate geschikt voor dit werk. Veel van mijn medewerkers hebben ook in het Noord-Koreaanse leger gediend en beschikken dus over unieke en waardevolle ervaring. Zelf ben ik, gelukkig mag ik wel zeggen, Noord-Korea ontvlucht voor ik werd opgeroepen voor dienstplicht.”

,,Het gaat verder dan dat wij Koreaans spreken, wij hebben in die samenleving geleefd en kunnen specifieke terminologie duiden. In een van de schriften werd bijvoorbeeld geschreven over iemands loyaliteit, maar niet letterlijk, maar met specifieke termen die daarvoor gebruikt worden in Noord-Korea. Wij begrijpen die woorden niet alleen, maar voelen de connotatie ook.”

En de tweede missie, het bereiken van de Noord-Koreanen zelf?

,,Dat gaat in Koersk heel anders dan vanuit Zuid-Korea. We kunnen daar geen ballonnen sturen of radio-uitzendingen doen, dan verraadt je direct je positie. Oekraïense militairen leggen nu pamfletten neer rondom de lijken van gesneuvelde Noord-Koreanen. Als hun kameraden dan de lichamen komen meenemen, vinden ze die pamfletten. Die worden ook met drones afgeworpen. De inhoud wordt bepaald door Noord-Koreaanse vluchtelingen in overleg met het Oekraïense leger. We proberen de Noord-Koreanen te overtuigen om zich over te geven en voor een leven in het Westen te kiezen. Eigenlijk hopen we om meer krijgsgevangenen te maken, zodat je uit gesprekken met hen beter leert hoe je Noord-Koreanen overhaalt om te strijd te staken.”

Dat laatste moet niet makkelijk zijn. We horen berichten dat Noord-Koreanen zichzelf opblazen met een handgranaat als zij krijgsgevangen dreigen te worden gemaakt?

,,We hebben inmiddels veel bewijsmateriaal verzameld dat laat zien dat de militairen opgedragen is om koste wat kost te voorkomen om levend gevangen genomen te worden. Dat wordt gezien als capitulatie en verraad aan de Noord-Koreaanse staat, aan de leider dus. Dat is een serieuze misdaad die het einde van je leven betekent. En dus nemen ze liever hun eigen leven dat krijgsgevangen te worden genomen.”

,,In Noord-Korea krijg je al vanaf jonge leeftijd propagandafilms te zien over de Koreaanse Oorlog, waarin mensen die door de vijand gevangen genomen zijn en terugkeren worden neergezet als spionnen of lafaards. Ze waren niet eens bereid hun leven te geven voor het Vaderland! Dit is natuurlijk ook nóg een manier om Noord-Koreanen geïsoleerd te houden van de buitenwereld.”

Daarover gesproken, Kim Jong-un is als de dood voor het effect dat externe informatie, waaronder uw usb-sticks, kan hebben op de bevolking. Is het sturen van duizenden militairen naar Rusland dan geen enorm risico voor hem?

,,Zeker is dat een risico, maar ik denk dat Kim de voordelen groter inschat dan de nadelen. De timing is perfect: de pandemie zorgde in Noord-Korea voor grote economische problemen en nu krijgt het land alles dat het wil van Rusland. Het verbeteren van de betrekkingen Poetin levert Kim economische, militaire én strategische voordelen op.”

,,Bedenk ook dat dit niet volledig nieuw is. Noord-Korea stuurt al langer arbeiders naar Rusland, China en andere landen, om buitenlandse valuta voor het regime te verdienen. Daar worden ze ook in losse barakken afgezonderd, zodat de staat ze ook daar nog onder controle heeft. Zoiets gebeurt nu ook in Rusland. We horen van Russische krijgsgevangenen dat de Noord-Koreanen in afzonderlijke bases verblijven en nauwelijks contact hebben met Russische militairen. Dat zal deels door de taalbarrière komen, maar deels ook zo door Pyongyang bewust zo zijn gekozen.”

Wat krijgt Kim terug voor de hulp dan?

,,Dat kunnen we niet controleren, maar Kim kan makkelijk allemaal goederen eisen. Daarnaast heeft hij een militair verlanglijstje met nucleaire onderzeeërs, meer militaire spionagesatellieten en betere kernwapens en raketten. Rusland heeft die allemaal en zou die kennis kunnen delen.”

,,De afgelopen decennia zagen we dat Noord-Korea zeer afhankelijk was van China, waardoor Beijing een zekere controle hield over Pyongyang. Nu heeft het land meer opties. China zegt publiekelijk niets, maar is ongetwijfeld niet blij met de Noord-Koreaanse troepeninzet in Rusland.”

Sommige analisten zeggen dat Pyongyang elitetroepen heeft gestuurd, andere wijzen er juist op dat de militairen in groten getale sneuvelen en zich geen raad weten met droneaanvallen. Hoe zit het volgens u?

,,Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. We hebben veel bewijsmateriaal gevonden dat het gaat om speciale eenheden, onder meer uit het beroemde Storm Corps. Noord-Korea vindt het belangrijk dat de wereld het land als sterk ziet, dus stuurt het zijn krachtigste troepen.”

,,Wat we ook kunnen opmaken uit de documenten is dat de Noord-Koreanen niet goed voorbereid waren op moderne oorlogvoering. Daarom waren ze een makkelijk doelwit voor drones, daar zijn ze niet bekend mee. Deze eenheden zijn getraind voor guerrilla-achtige gevechten zoals in de Koreaanse Oorlog. Dat samen met dat ze op onbekend terrein vechten en de communicatie én coördinatie met de Russen beroerd verloopt, zorgt ervoor dat de Noord-Koreanen in grote aantallen sneuvelen.”

Hoe belangrijk is de inzet van Noord-Koreanen in Rusland?

,,Heel belangrijk. Je hebt twee landen die onder hevige sancties staan die elkaar helpen in een oorlog tegen een vreedzaam land. Het gaat om twee leiders die niet geven om de levens van hun burgers, wat het extra zwaar maakt voor Oekraïne. Kyiv verdient alle steun die het kan krijgen en als ik een heel klein steentje kan bijdragen, wil ik dat doen. Bedenk ook dat Noord-Korea massale gevechtservaring opdoet in een moderne oorlog. Daarmee wordt dit land nóg gevaarlijker dan het al is, onder meer voor Zuid-Korea.”

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky toonde beelden van twee Noord-Koreaanse krijgsgevangenen. Een van hen zei dat hij geen idee had dat hij naar een oorlog gestuurd werd.

,,Ik acht de kans groot dat dat inderdaad zo is. Een bekende Noord-Koreaanse slogan is ‘Laten we kogels en bommen worden voor de Grote Leider’. Zo ziet het regime zijn burgers ook: als stukken gereedschap waarmee het kan doen wat het wil, niet als mensen met waarde. Ze kunnen dus mensen sturen zonder ze te informeren. Als de dictator je iets opdraagt, dan doe je het gewoon, anders heeft het grote gevolgen voor jou en je familie.”

,,In die zin zijn de Noord-Koreanen die in Rusland vechten ook slachtoffer van hun regime. Ze hebben geen keuze om dit te doen. Hun mensenrechten worden hiermee geschonden en het is ontzettend tragisch als jonge mensen zo aan hun einde komen. Daarom is het zo belangrijk dat we hen overhalen om de strijd te staken.Al redden we maar één Noord-Koreaans leven vind ik dit alles al de moeite waard.”

Wat denken hun achtergebleven familieleden dan?

,,Vooralsnog zegt Noord-Korea er nog niets over tegen hun eigen bevolking. Er zijn een paar mensen die ervan weten omdat ze contact onderhouden met mensen buiten Noord-Korea, maar als ze hierover praten zoekt de Noord-Koreaanse overheid meteen op waar dit bericht vandaan komt. Dit bewijst namelijk dat ze met mensen buiten Noord-Korea spreken, wat verboden is.”

,,Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt voor het regime om dit geheim te houden. Als er militairen terugkomen naar Noord-Korea wordt het een serieuze uitdaging voor het bewind hoe ze het narratief over hun inzet gaan controleren. In die zin is het voor Kim beter als alle soldaten om het leven komen. Een dode soldaat praat niet.”

Seongmin Lee (37) is in Noord-Korea geboren, in de noordelijke grensstad Hyesan. Als tiener smokkelt hij producten uit China om thuis te verkopen op de zwarte markt. Hij wordt er meermalen voor opgepakt. In 2009 vlucht hij met zijn moeder via China naar Zuid-Korea, waar hij NK Insider oprichtte, een Engelstalige nieuwssite waar hij met andere Noord-Koreaanse vluchtelingen schrijft over zijn thuisland. Ook leidt hij de organisatie Flash Drives for Freedom, waarmee Lee sinds 2016 al 137.000 usb-sticks met informatie naar Noord-Korea stuurde. Seongmin Lee is momenteel hoofd van de Korea Desk van de Human Rights Foundation.

Een kortere versie van dit stuk verscheen op 10 maart in NRC. Een Duitse, kortere versie verscheen op 27 februari in Die Welt.

Noord-Korea bouwt uit alle macht aan geavanceerder wapentuig

Raketgewenning, zo zou je het kunnen noemen. Noord-Korea schoot de afgelopen jaren zo veel projectielen de lucht in dat het vaak nog nauwelijks het nieuws haalde. Tussen al die kwantiteit werkte het totalitaire land ook aan het verbeteren van de kwaliteit en capaciteit van zijn wapenarsenaal.

Zo maakte Noord-Korea afgelopen maandag bekend dat het met succes een hypersone raket op vaste brandstof had getest. Zo’n projectiel kan een snelheid van zo’n 6.200 kilometer per uur – of vijf keer die van het geluid – bereiken. Maar de belangrijkste eigenschap is de wendbaarheid van de raket – iets waarop Noord-Korea de raket ook zei te testen. „Hypersone wapens zijn extreem moeilijk om te detecteren en neer te halen, vanwege hun snelheid en wendbaarheid, lage vlieghoogte en onvoorspelbare trajecten”, zei de Amerikaanse generaal Glen D. VanHerck vorig jaar. Slechts enkele landen, waaronder China en Rusland, hebben hypersone raketten ontwikkeld.

Vorig jaar bereikte het land een andere technologische doorbraak, toen het onder het toeziend oog van dictator Kim Jong-un en zijn tienerdochter een intercontinentale raket op vaste brandstof lanceerde. De Hwasong-18 heeft een bereik van vijftienduizend kilometer en kan daarmee het gehele Amerikaanse en Europese vasteland treffen. Het is nog onduidelijk of Pyongyang die al kan uitrusten met kernkoppen. Het land heeft atoombommen, maar die zijn alleen nog ondergronds getest. Om een kernkop te ontwikkelen, moet Noord-Korea in staat zijn deze kernwapens klein en hittebestendig te maken.

Spionagesatellieten

Pyongyang testte al eerder hypersone én intercontinentale rakettechnologie, maar nog niet eerder op vaste brandstof. Een strategisch voordeel daarvan is dat de projectielen sneller gelanceerd en vervoerd kunnen worden dan met vloeibare brandstof – waardoor een tegenstander de voorbereiding van een lancering moeilijker kan spotten.

Afgelopen november bracht Pyongyang na twee mislukte pogingen zijn eerste werkende militaire spionagesatelliet in een baan om de aarde. Het bewind beweert foto’s van de kunstmaan te hebben ontvangen, maar leverde daarvoor geen bewijs. Voor dit jaar staan nog zeker drie lanceringen gepland. Met de satellieten kan Noord-Korea zelfstandig buitenlandse troepenbewegingen in de gaten houden. Hiermee zijn flink wat zaken van Kim Jong-uns verlanglijstje geschrapt: van de in 2021 door hem geformuleerde militaire doelen is alleen de ontwikkeling van een nucleair aangedreven onderzeeër (nog) niet verwezenlijkt.

Groeiend isolement

Met deze drie mijlpalen komt het Kim-regime weer steviger in zijn schoenen te staan. Na de mislukte top met toenmalig Amerikaans president Donald Trump in Hanoi in 2019 heeft het Noord-Koreaanse bewind alle interesse in onderhandelingen laten varen. Zolang landen als China en Rusland in zijn materiële behoeften kunnen voorzien, hoeft toenadering tot Zuid-Korea en de VS wat Pyongyang betreft niet meer. Het land sloot de afgelopen maanden negen ambassades in het buitenland, bijna een vijfde van het totaal.

Om die redenen werkt Pyongyang aan zo geavanceerd mogelijke wapens, die ervoor moeten zorgen dat het land nooit kan worden binnengevallen door de VS of Zuid-Korea. Je valt immers geen land aan dat jouw steden met een kernbom kan raken. Sommige analisten vrezen dat Noord-Korea zelf wel eens uit kan zijn op oorlog. „De situatie op het Koreaanse schiereiland is gevaarlijker dan ze op enig moment sinds juni 1950 is geweest”, schrijven Robert Carlin en Siegfried Hecker in een artikel op 38 North, een blog over Noord-Korea van het Stimson Center, een Amerikaanse denktank. „Wij geloven dat Kim Jong-un, net als zijn grootvader in 1950, het strategische besluit heeft genomen om een oorlog uit te vechten.”

Dat is geenszins ondenkbaar, maar is niet te verwachten. Het regime is doorgaans continu bezig met één doel: het behoud van de macht van Kim Jong-un, en het uit de weg ruimen van alles wat die macht kan bedreigen. Een gewapend conflict zou die machtspositie juist in gevaar kunnen brengen.

Dode in Charkiv

Hoewel Noord-Korea al jaren met de grootste toewijding aan zijn raketarsenaal werkt, heeft het die nooit in een echte oorlogssituatie getest. Dat heeft Rusland inmiddels voor de Noord-Koreanen gedaan: bij een aanval op Charkiv, waarbij een dode en meer dan veertig gewonden vielen, werd een door Pyongyang geleverde Hwasong-11 ingezet. Deze ballistische raket kan honderden kilometers vliegen op vaste brandstof en is met een kernkop uit te rusten. Ze is verwant aan de Russische Iskander-raket, waardoor ze goed aansluit op de Russische wapensystemen. Het is voor zover bekend de eerste keer dat een Noord-Koreaanse raket is ingezet op een buitenlands slagveld.

Informatie over deze aanval is ook interessant voor Noord-Koreaanse technici, die zo een beter beeld krijgen van hoe de door hen ontwikkelde projectielen tijdens een aanval functioneren. Ook kan dit als reclame worden gebruikt bij andere afnemers van de Noord-Koreaanse wapenwinkel, zoals Iran en Syrië. Behalve raketten heeft Pyongyang ook grote hoeveelheden artillerie en munitie aan Moskou geleverd.

De eerste Noord-Koreaanse wapenleveranties gingen volgens Amerikaanse inlichtingendiensten al in 2022 de Russische grens over, maar pas sinds de tweede helft van vorig jaar kwam de vaart erin. In juli leidde Kim de Russische minister van Defensie Sergej Sjoigoe hoogstpersoonlijk rond over een Noord-Koreaanse wapenbeurs. Anderhalve maand later bracht Kim een bezoek aan het oosten van Rusland, waar hij met onder meer Poetin sprak. Sindsdien reizen delegaties geregeld over en weer – afgelopen dinsdag was de Noord-Koreaanse minister van Buitenlandse Zaken Choe Sun-hui nog op bezoek bij Poetin. Het Kremlin noemde Noord-Korea maandag „ons trouwste buurland”.

Noord-Koreaanse wapenfabrieken draaien momenteel op volle toeren om de Russische oorlogsmachine in Oekraïne te voeden. Daarvoor wil Pyongyang wel wat terug. Behalve geld, olie en aardgas bood Rusland Noord-Korea ook hulp aan met onder meer satelliettechnologie – mogelijk heeft Moskou zelfs al geholpen de laatste satellietlancering tot een succes te maken. Met de huidige hechte banden kan die ‘vloot’ van Noord-Koreaanse militaire spionagesatellieten er dit jaar nog komen.

Een eerdere versie van dit artikel verscheen op 19 januari 2024 bij NRC.

Podcast over top Kim en Poetin

Met VRT Nieuws sprak ik voor de dagelijkse podcast Het Kwartier over de aanstaande top tussen Kim Jong-un en Vladimir Poetin in Rusland.

Luister hier de podcast vanaf 6:30 minuten: de date van Kim met Poetin

China, Rusland en Noord-Korea trekken steeds meer naar elkaar toe

Ruim vier jaar na zijn vorige trip naar Vladivostok treft de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un volgende week hoogstwaarschijnlijk opnieuw de Russische president Vladimir Poetin in de Oost-Russische havenstad. De gesprekken zullen wellicht gaan over het leveren van wapens, munitie en mogelijk zelfs mankracht. De twee autocratische leiders spreken elkaar rondom een handelsforum. Voor het RD blikte ik vooruit op de ontmoeting.

Lees hier mijn hele artikel bij het RD: China, Rusland en Noord-Korea trekken steeds meer op elkaar aan

Reportage twee begraafplaatsen in Korea

Ik bezocht in Zuid-Korea 2 héél verschillende begraafplaatsen: het VN-ereveld in Busan waar onder andere. 122 Nederlanders liggen die hun leven gaven in de Koreaanse Oorlog – én het Vijandenkerkhof in Paju, waar Noord-Koreaanse spionnen en militairen liggen.

Lees hier mijn reportage: Nederlanders ver van huis gesneuveld voor een vrij Korea

Foto Seokyong Lee/Penta Press

Noord-Korea test voor het eerst sinds 2017 intercontinentale raket

Voor het eerst sinds 2017 heeft Noord-Korea donderdag een zogeheten intercontinentale ballistische raket (ICBM) getest. Dat is een projectiel dat een bereik heeft tot minstens de Amerikaanse westkust. De proef markeert het einde aan een zelfopgelegd moratorium van Pyongyang om zulke wapens te lanceren.

Lees hier mijn analyse: Noord-Korea test weer langeafstandsraket

De verfijnde surveillancestaat

Voor De Groene Amsterdammer schreef ik een longread waarin ik terugblikte op hoe Noord-Korea is getransformeerd onder tien jaar leiderschap van Kim Jong-un. Ik keek naar hoe de jonge Kim aanvankelijk door optimistische en vaak ongeïnformeerde analisten werd gezien als een hervormer, maar al snel zou blijken dat de derde telg uit de Kim-dynastie even wreed was als zijn vader – en nog efficiënter. Grote winnaar is het regime in Pyongyang gebleken, de grote verliezer de Noord-Koreaanse bevolking.

Lees hier de longread: De verfijnde surveillancestaat

‘De Kim-dynastie’ viert derde verjaardag

Nee, niet het Noord-Koreaanse regime, maar mijn boek ‘De Kim-dynastie. Geschiedenis van Noord-Korea’ is vandaag drie jaar oud geworden, happy birthday! 🙂 Voor wie in tijden van corona wat wil bijlezen over dit boeiende land, bestel het boek hier bij de uitgever of bij je lokale boekhandel

In het boek bespreek ik zeven decennia van een van de meest onbegrepen en tot de verbeelding sprekende landen ter wereld. Ik tracht het verhaal van het echte Noord-Korea bloot te leggen – het land dat 25 miljoen mensen als hun thuis beschouwen – zonder voorbij te gaan aan hoe het regime werkt en aan de bijzondere anekdotes die de Noord-Koreaanse geschiedenis rijk is. Met het boek wil ik mensen bekend maken met de historie van het land, maar ook handvatten aanreiken om het Noord-Korea van nú beter te begrijpen. Wanneer mensen Noord-Korea niet langer mysterieus, irrationeel of onvoorspelbaar noemen, acht ik mijn missie geslaagd.

De officiële omschrijving:
Hoe heeft het zover kunnen komen? Die vraag klinkt de afgelopen tijd geregeld wanneer het over Noord-Korea gaat. In De Kim-dynastie vertelt journalist en historicus Casper van der Veen de geschiedenis van het communistische land dat geleid wordt door Kim Jong-un. De Kim-familie regeert al meer dan zeventig jaar met ijzeren vuist over het Aziatische land, dat ondanks armoede en voedseltekorten de internationale gemeenschap bedreigt met kernwapens, langeafstandsraketten en cyberaanvallen.

Van der Veen prikt door mythes en clickbait heen om zo het echte Noord-Korea bloot te leggen. Hier zien we geen onvoorspelbaar, gestoord of irrationeel bewind, maar een machiavellistisch en strategisch calculerend systeem dat alles doet om aan de macht te blijven. De 25 miljoen Noord-Koreaanse burgers krijgen in dit boek ook de rol die ze in andere media wordt ontzegd. Ze zijn geen willoze gehersenspoelde robots, maar mensen met overtuigingen, dromen en ervaringen – net als elders ter wereld.

In De Kim-dynastie blijven werkelijk gebeurde absurde situaties niet onderbelicht. Een greep: de ontvoering van een Zuid-Koreaanse topregisseur en -actrice door Kim Jong-il om propagandafilms te maken, hoe een van de Kims zijn recht op de troon verloor door een trip met een vals paspoort naar Tokio en hoe Pyongyang een passagiersvliegtuig opblies in de hoop de Olympische Spelen in Seoul te frustreren.

Van der Veen biedt de lezer een helder overzicht van de recente geschiedenis van Noord-Korea en een beter begrip van de modus operandi van het huidige bewind.

Bestel het boek hier